Verandering van spijs doet eten, een nieuwe bron aanboren, het wiel opnieuw uitvinden en zo voort en zo verder. Zo dacht onze denktank ook. De jaarlijkse zoektocht kreeg een make over! Er werd geopteerd om de wandelzoektocht niet meer in groep en enkel op één bepaalde namiddag te doen. Het oplossen van de vragen en zoeken naar de foto’s op korte tijd gaf stress stress stress.
We kregen een mailtje dat de boekjes klaar waren en besteld konden worden. Daarna is het wachten op de postbode en nog 1, 2, … zonnige dagen uitkiezen om op stap te gaan.
Wij hadden in ieder geval veel plezier. Na een uitmuntend ontbijt voor Linda haar verjaardag bij de Distelhoek in Schoten vertrokken we vol goede moed. Onderweg naar de start beseften we plots dat het de slotdag was van de Pride. Op zich geen probleem maar vragen oplossen en vooral foto’s herkennen in een massa volk is quasi onbegonnen werk. Vlug even in de nota’s kijken waar we naar toe moesten. Oef, de andere kant op, dus vooruit met de geit en start, …
We gaan al een paar jaartjes mee en dus werd elke vraag gelezen, geanalyseerd, nog eens gelezen, geherformuleerd om na nog wat discussiëren daarna hopelijk een juist antwoord te formuleren. Wij hebben duidelijk een trauma overgehouden aan de vorige edities. De afwezigheid van de tijdsdruk heeft echter positieve gevolgen, voor ons toch.
Na elke gevel en steen van de Grote Markt bekeken te hebben, gingen we verder op ontdekking. Ondertussen gaven we onze ogen goed de kost om geen foto te missen! Na hier en daar nog wat kibbelen over het juiste antwoord, soms ook wat creatief zijn of een rare hersenkronkel volgen over de betekenis van de vraag, werden compromissen gesloten en we zien wel wie het bij het rechte eind had.
Met een serieuze stijve nek en grote dorst kwamen we aan op de idyllische Stadswaag. Dat dachten we tenminste want het plein is momenteel een bouwwerf! Na een eerste rondje, zonder iets te breken, was het tijd om even te verpozen bij een fris drankje. Gelukkig was de Highlander open. Door de gevaarlijke situatie op het plein, stelden we ons de vraag of we verzekerd waren, want het is immers een Chirapsia evenement. We wisten het niet. Tijdens de pauze wandelden we nog eens één voor één over het plein om mysteries op te lossen.
Hup, daar gaan we weer. De academie en de universiteitsbuurt zijn ons volgend zoekterrein. En dan was het tijd om herinneringen op te halen want we kwamen aan het WZC Onze-Lieve-Vrouw van Antwerpen waar ons mama een 8-tal jaar verbleef. Verder de straat in en zoeken naar een cafeetje dat al jaren verdwenen is. Toch gevonden en genoteerd op het antwoordenblad. Zo laat al! We gaan nog dapper door tot aan de Handelsbeurs die we doorsteken naar de Meir om daar de metro huiswaarts te nemen. We spreken af om volgende zondag het laatste deel af te handelen.
Op 15 augustus dacht ik: waarom mijn 10 000 stappen van vandaag niet halen door het parcours nog eens af te leggen met het fotoblad in de hand? Beginnend waar we geëindigd waren, kwam ik de Handelsbeurs uit en liep er prompt op Ari en Linda die hetzelfde idee hadden en nu al hun kilometers in de benen hadden en terug naar huis gingen nadat ze mededeelden welke foto’s geschrapt mochten worden. Ik liep het hele circuit af in tegenovergestelde richting en vanuit dit perspectief ontdekte ik nog het een en ander. Ik kwam dus uit bij de start waar de Rubensmarkt plaats vond. Vlug naar huis want al dat volk was er teveel aan. Doel bereikt 14 751 stappen.
Zondag was D-day. We gingen de wandelzoektocht officieel voltooien om het eens plechtig te zeggen. Startend aan de Handelsbeurs gingen we verder op zoektocht. We speurden met argusogen het Conscienceplein af in de hoop nog wat te vinden. Binnendoor langs de Mandraki, waar we weerstonden aan de heerlijke geuren, kwamen we weer uit op de Grote Markt. Deze keer weer een drukte van belang wegens de Bollekensfeesten dus vlug de Braderijstraat in en daar gaan we weer. Nogmaals genietend van een koffietje op de Stadswaag viel onze Ari zijn oog ineens op iets waar we van bij het begin intensief naar op zoek waren. Via wat binnenwegen kwamen we bij enkele knelpunten die we opgelost kregen. Terug op het Conscienceplein kwamen we Anastasia en co tegen. Na wat ervaringen te hebben uitgewisseld was onze pijp uit en hielden we het voor bekeken.
Voor ons is deze aangepaste versie zeker geslaagd en we kijken al uit naar de prijsuitreiking op 20 oktober in de Griekse Taverne.
