Een hele week en langer keken we elke dag met een bang hartje naar het weerbericht want onze jaarlijkse zomerwandeling was in zicht. De weergoden gunden ons een schitterende dag. Net à point, niet te warm, niet te koud maar vooral, … geen regen! Rik had voor alle zekerheid het parcours op voorhand nog eens extra gewandeld en op 2 km na was het tiptop, dit drassige stukje werd dan ook geschrapt zodat er 8 km overbleef. We kregen wel het advies geen open schoenen te dragen. Samenkomst geblazen op parking 2 van de abdij van Averbode. De ‘dappere’ deelnemers kwamen druppelsgewijs aan en om 13u30 was het zover… we zijn er mee weg en duiken de bossen in. Al genietend van de mooie gevarieerde natuur kregen we na één uurtje en 4 km stappen, ‘Afspanning Den Eik’ in het oog waar een korte stop voorzien was om de dorstigen te laven. We zaten daar blijkbaar goed want het werd een deftige pauze. Willen of niet we moesten verder maar echter zonder Koen en Rita: zij keerden huiswaarts want zij hadden ’s morgens al een flinke wandeling gemaakt. En hop, we vatten het 2de deel aan in weer een andere biotoop. Hier en daar kwamen we een glibberig stukje weg tegen maar geen paniek want we konden er zonder ongelukken omheen. Rik was tijdens zijn verkenningswandelingen koeien en geiten op de weg tegengekomen dus wij maar zoeken! Het moet een fata morgana zijn geweest ofwel nemen de dieren tijdens het weekend vrij om uit te rusten want geen vee in velden of wegen te bekennen. Na een goede 3 km zagen we de toren van de abdij en vooral mensen met een ijsje in de hand. De wereldbekende ‘lekdreef’ met de legendarische ‘crèmmekes’ was nabij. De wandeling zou er voorbijlopen maar dat was buiten enkele dames gerekend die vlug de dreef in liepen om een zalige crème glace met room te kopen en genietend vatten we de laatste meters aan.
We werpen een blik op de abdij via de indrukwekkende poort en wandelen een heuveltje op waar we op een weg komen met tempels, beelden en kruisen. De ideale plaats om de groepsfoto te nemen. We dalen terug af en komen zo weer op de parking. We nemen afscheid van enkele medestappers en de anderen gaan of rijden naar Den Eik waar de gereserveerde tafel op ons staat te wachten. De voetgangers hebben wat geduld moeten uitoefenen want zij die de wagen hadden genomen reden flink verloren omdat de gelegenheid niet echt een adres heeft. Volgend obstakel was dat een groep maar vier gerechten mag bestellen maar na wat over en weer gepalaver kwam alles in de sakosj. Na even wachten bij een drankje kwam ons eten dat uiteraard smaakte want iedereen had wel honger. Afsluiten deden we met een koffietje of een thee en nadat iedereen betaald had, was het tijd om afscheid te nemen. Ik denk dat iedereen een leuke inspannende/ontspannende dag heeft gehad en met een zuurstof boost huiswaarts is gekeerd.
Met dank aan het leuke gezelschap, de ‘zen’ sfeer en vooral bedankt Rik en zijn team om dit voor te bereiden. We kijken al uit naar volgend jaar voor een nieuw avontuur.