aug
30
2024
Chirapsia is niet de auteur van deze artikelen en kan de verantwoordelijkheid voor deze publicaties niet op zich nemen!
aug
30
2024
Verandering van spijs doet eten, een nieuwe bron aanboren, het wiel opnieuw uitvinden en zo voort en zo verder. Zo dacht onze denktank ook. De jaarlijkse zoektocht kreeg een make over! Er werd geopteerd om de wandelzoektocht niet meer in groep en enkel op één bepaalde namiddag te doen. Het oplossen van de vragen en zoeken naar de foto’s op korte tijd gaf stress stress stress.
We kregen een mailtje dat de boekjes klaar waren en besteld konden worden. Daarna is het wachten op de postbode en nog 1, 2, … zonnige dagen uitkiezen om op stap te gaan.
Wij hadden in ieder geval veel plezier.
Na een uitmuntend ontbijt voor Linda haar verjaardag bij de Distelhoek in Schoten vertrokken we vol goede moed. Onderweg naar de start beseften we plots dat het de slotdag was van de Pride. Op zich geen probleem maar vragen oplossen en vooral foto’s herkennen in een massa volk is quasi onbegonnen werk. Vlug even in de nota’s kijken waar we naar toe moesten. Oef, de andere kant op, dus vooruit met de geit en start, …
We gaan al een paar jaartjes mee en dus werd elke vraag gelezen, geanalyseerd, nog eens gelezen, geherformuleerd om na nog wat discussiëren daarna hopelijk een juist antwoord te formuleren. Wij hebben duidelijk een trauma overgehouden aan de vorige edities. De afwezigheid van de tijdsdruk heeft echter positieve gevolgen, voor ons toch.
Na elke gevel en steen van de Grote Markt bekeken te hebben, gingen we verder op ontdekking. Ondertussen gaven we onze ogen goed de kost om geen foto te missen! Na hier en daar nog wat kibbelen over het juiste antwoord, soms ook wat creatief zijn of een rare hersenkronkel volgen over de betekenis van de vraag, werden compromissen gesloten en we zien wel wie het bij het rechte eind had.
Met een serieuze stijve nek en grote dorst kwamen we aan op de idyllische Stadswaag. Dat dachten we tenminste want het plein is momenteel een bouwwerf! Na een eerste rondje, zonder iets te breken, was het tijd om even te verpozen bij een fris drankje. Gelukkig was de Highlander open. Door de gevaarlijke situatie op het plein, stelden we ons de vraag of we verzekerd waren, want het is immers een Chirapsia evenement. We wisten het niet. Tijdens de pauze wandelden we nog eens één voor één over het plein om mysteries op te lossen.
Hup, daar gaan we weer. De academie en de universiteitsbuurt zijn ons volgend zoekterrein. En dan was het tijd om herinneringen op te halen want we kwamen aan het WZC Onze-Lieve-Vrouw van Antwerpen waar ons mama een 8-tal jaar verbleef. Verder de straat in en zoeken naar een cafeetje dat al jaren verdwenen is. Toch gevonden en genoteerd op het antwoordenblad. Zo laat al! We gaan nog dapper door tot aan de Handelsbeurs die we doorsteken naar de Meir om daar de metro huiswaarts te nemen. We spreken af om volgende zondag het laatste deel af te handelen.
Op 15 augustus dacht ik: waarom mijn 10 000 stappen van vandaag niet halen door het parcours nog eens af te leggen met het fotoblad in de hand?
Beginnend waar we geëindigd waren, kwam ik de Handelsbeurs uit en liep er prompt op Ari en Linda die hetzelfde idee hadden en nu al hun kilometers in de benen hadden en terug naar huis gingen nadat ze mededeelden welke foto’s geschrapt mochten worden. Ik liep het hele circuit af in tegenovergestelde richting en vanuit dit perspectief ontdekte ik nog het een en ander. Ik kwam dus uit bij de start waar de Rubensmarkt plaats vond. Vlug naar huis want al dat volk was er teveel aan. Doel bereikt 14 751 stappen.
Zondag was D-day. We gingen de wandelzoektocht officieel voltooien om het eens plechtig te zeggen. Startend aan de Handelsbeurs gingen we verder op zoektocht. We speurden met argusogen het Conscienceplein af in de hoop nog wat te vinden. Binnendoor langs de Mandraki, waar we weerstonden aan de heerlijke geuren, kwamen we weer uit op de Grote Markt. Deze keer weer een drukte van belang wegens de Bollekensfeesten dus vlug de Braderijstraat in en daar gaan we weer. Nogmaals genietend van een koffietje op de Stadswaag viel onze Ari zijn oog ineens op iets waar we van bij het begin intensief naar op zoek waren. Via wat binnenwegen kwamen we bij enkele knelpunten die we opgelost kregen. Terug op het Conscienceplein kwamen we Anastasia en co tegen. Na wat ervaringen te hebben uitgewisseld was onze pijp uit en hielden we het voor bekeken.
Voor ons is deze aangepaste versie zeker geslaagd en we kijken al uit naar de prijsuitreiking op 20 oktober in de Griekse Taverne.
De Korfioten: Maryse, Linda en Ari
aug
28
2024
Hoewel we de laatste editie van ons Grieks feest als geslaagd beschouwen, waren er toch een aantal bedenkingen, vooral met betrekking tot het culinaire aspect. Hoewel de toenmalige traiteur wellicht zijn uiterste best heeft gedaan, … het was geen Griek, en hoe goed je ook kan koken, er ontbrak die typische Griekse knowhow om de specifieke smaken in de gerechten te brengen die ons doen dromen van Griekse stranden, ouzeria en pittoreske dorpjes.
Het bezorgde ons veel kopzorgen en slapeloze nachten. Maar toen op een morgen verscheen de krant met daarin een artikel over de startende Griekse traiteur “Oneiro”. Hoewel Lydia het artikel zelf las en al contact had genomen met Jorgo, werd ze overstelpt met appjes van leden om deze ontdekking te melden.
Al gauw werd er een afspraak geregeld en zat ons bestuur samen met Jorgo de chef achter “Oneiro”.
Hij stelt zich voor als in Athene geboren, met een Griekse vader en een Belgische moeder. Hij heeft hotelschool gedaan, had als kind al een passie voor de Griekse keuken en leerde de kneepjes van het vak van grootmoeder en tantes.
Terwijl we de mogelijkheden bespreken, beschrijft hij geanimeerd hoe hij een persoonlijke touch aan de typische Griekse gerechten geeft.
Terwijl we het water in de mond krijgen, komen we tot een fijn samengesteld menu voor ons volgend feest.
Beste leden, we nodigen jullie, jullie familie en al jullie vrienden uit om samen met ons deze nieuwe Griekse chef te leren kennen op 16 november.
Men zegge het voort.
Karin
aug
28
2024
aug
11
2024
“Moiroloi” van Mani is nu immaterieel cultureel erfgoed
Griekenland heeft deze maand vier tradities toegevoegd aan de nationale lijst met immaterieel cultureel erfgoed. Dat heeft het Ministerie van Cultuur bekend gemaakt.
Het gaat om:
– De “Moiroloi” van Mani: een traditionele rouwklacht die door vrouwen (de zogenaamde moiroloyistres) wordt gereciteerd tijdens begrafenissen en andere rouwplechtigheden. Ze improviseren de teksten en melodieën van hun klaagzangen, waarin ze het leven en de dood van de overledene herdenken. Naast een uiting van rouw, spelen de moirologia ook een belangrijke rol in het bewaren van de mondelinge geschiedenis van Mani. De klaagzangen bevatten vaak verhalen over de voorouders van de overledene, belangrijke gebeurtenissen in de gemeenschap, en lokale gebruiken en tradities.
– “Evagelizou”: een kerkelijke hymne ter ere van de Boodschap aan de Moeder Gods, die in de vroege ochtend van 15 augustus door groepen kinderen of volwassenen op straat in Moudania, Proussa en de omliggende dorpen werd gezongen. De dorpelingen wachtten de kleine ‘koren’ op en boden hen zoete lekkernijen aan, zoals loukoumi of zelfgemaakte likeur.
– “Thermiotikos Balos”: een traditionele dans die centraal staat in de levende muziek- en danscultuur van het eiland Kythnos (Thermia). Hij wordt gedanst in koppels en onderscheidt zich van andere Balos-dansen op de Egeïsche eilanden door zijn unieke “voltes” (snelle draaiende stappen) die uitnodigen tot improvisaties. De dans wordt doorgegeven van generatie op generatie.
– “De sponsduikersdans” (‘Michanikos‘): een traditionele dans van Kalymnos waarin de bewegingen worden nagebootst van een sponsduiker (“Μηχανικος”) die lijdt aan de ‘duikersziekte’ (Caissonziekte of decompressieziekte). De duiker-danser verbeeldt zijn niet-aflatende wil om te leven. De dans wordt nog steeds opgevoerd tijdens feesten, festiviteiten en bijeenkomsten op het eiland.
Levend erfgoed
Andere gebruiken en tradities die in de Griekse lijst met immaterieel cultureel erfgoed staan, zijn onder meer het mediterrane dieet, de mastiek van Chios, de aardewerktraditie van Sifnos, de kunst van stapelmuren, de rebetiko, de ‘mantres’ van Limnos en de wijnbouw op Santorini. Sommige van deze tradities staan ook in de culturele erfgoedlijst van UNESCO. Vorig jaar werden er maar liefst 21 gebruiken en tradities toegevoegd aan de lijst, waaronder de zilversmeedkunst van Ioannina, het geborduurde brood van Varnavas, de pistacheteelt in Aegina en het dansevenement ‘kagelari’ in Arta. Immaterieel erfgoed is ‘levend erfgoed’ en omvat sociale gewoonten, voorstellingen, rituelen, tradities, uitdrukkingen, bijzondere kennis of vaardigheden die gemeenschappen en groepen (en soms zelfs individuen) erkennen als een vorm van cultureel erfgoed. Een belangrijk kenmerk is dat het wordt overgedragen van generatie op generatie en zorgt voor een gemeenschappelijke identiteit.
Slechts één op de tien Grieken zegt gelukkig te zijn
Slechts één op de tien Grieken zegt gelukkig te zijn met zijn huidige dagelijkse leven. Dat blijkt uit het onderzoek “Aspirations – Dreams – Expectations” van het internationale netwerk IRIS. Het onderzoek werd in 17 landen gehouden. Namens Griekenland is dat gedaan door Focus Bari.
Slechts 9 procent van de Griekse respondenten zegt dat hun dagelijks leven op dit moment is zoals ze het zouden wensen en slechts 4 procent verklaart dat het huidige Griekenland het land van hun dromen is. Zes op de tien Grieken zouden, als ze dat konden, graag in een ander land willen wonen. Zwitserland, de VS en Italië hebben dan de voorkeur.
Bovendien vinden zeven op de tien Grieken dat ze geen ‘gemeenschappelijke droom’ hebben. Ze missen de sociale cohesie en zeggen behoefte te hebben om weer trots te zijn op hun land. Volgens deelnemers aan het onderzoek is in Griekenland het sterke waardensysteem verloren gegaan. Om zich weer veilig en trots te voelen moet dat weer hersteld worden.
Het is vermeldenswaardig dat bijna 60 procent van de respondenten vindt dat Griekenland eerst voor de Grieken moet zorgen. Om dit te bereiken moet de regering tegemoetkomen aan de behoeften van de burgers en luisteren naar hun problemen. Ook moet de regering zorgen dat de vitale sectoren van het land (economie, gezondheidszorg, onderwijs, justitie) goed functioneren.
Griekenland op weg naar een zesdaagse werkweek
Waar sommige landen experimenteren met kortere werkweken, zet Griekenland juist stappen in de richting van een zesdaagse werkweek. Nieuwe regels die op 1 juli ingaan, maken dat mogelijk. Bedrijven in de industrie, productiesector en met een 24/7 service kunnen dan overstappen op een zesdaagse werkweek. In plaats van de huidige 40 uur telt een normale wettelijke werkweek dan 48 uur. De toeristische sector en de horeca zijn uitgesloten van de nieuwe regeling.
In theorie kunnen werknemers meer gaan werken, als bedrijven dat willen. Wie meer gaat werken, krijgt ook meer betaald. Ook kunnen werkgevers de roosters van het personeel veranderen als dat beter uitkomt voor het bedrijf.
De Griekse regering zegt dat de nieuwe regels de administratie eenvoudiger zullen maken, de proeftijd verkorten naar zes maanden en een licht werpen op overuren.
De wet biedt werknemers ook de mogelijkheid om een tweede baan van vijf uur per dag erbij te nemen, naast hun hoofdbaan van acht uur per dag. Met andere woorden: voltijdwerkers mogen een tweede baan hebben en maximaal 13 uur per dag (en ongeveer 65 uur per week) werken.
De nieuwe wetgeving moet ook helpen om de tekorten op de arbeidsmarkt aan te pakken door zwart werk tegen te gaan en incentives te bieden, zoals gratis scholing voor werknemers. Zo kunnen zij hun vaardigheden verbeteren en zich aanpassen aan de veranderende vraag in de markt, is het idee van de regering van premier Mitsotakis. Belangrijk is wel dat de zesdaagse werkweek niet overal gaat gelden, maar beperkt wordt tot bepaalde bedrijfssectoren”, zegt Emmanouil Savoidakis, van Politis & Partners, een advocatenkantoor dat gespecialiseerd is in ondernemingsrecht, tegen Deutsche Welle.
Vorig jaar protesteerden de Grieken tegen de komst van de nieuwe arbeidswet. Volgens de vakbonden worden ook pauzes op de werkplek afgeschaft en verdwijnt een reeks voordelen. Ook de introductie van nulurencontracten en losse klussen kan rekenen op kritiek van de bonden.
De invoering van een zesdaagse werkweek was in 2012 ook een van de eisen van de trojka (EU, ECB en IMF) tijdens de Griekse schuldencrisis.
EK-goud voor zwemmer Apostolos Papastamos
Apostolos Papastamos heeft op het EK langebaanzwemmen goud veroverd op de 400 meter wisselslag. De Europese titel is voor de 23-jarige Griek zijn eerste prijs bij de senioren.
In de finale bleef Papastamos de Hongaren Balázs Holló en Gabor Zombori voor, die in de series nog de snelsten waren. Ze gaven allebei meer dan een halve seconde toe op Papastamos, die een tijd van 4.10,83 klokte.
Met die tijd brak Papastamos zijn eigen nationale record van 4.11,93 dat hij in 2019 vestigde en destijds ook het wereldrecord voor junioren was. De Griek Daniil Giourtzidis eindigde als vierde op de 400 meter wisselslag.
In de tweede halve finale van de 50 meter vlinderslag tikte Stergios Marios Bilas als eerste aan in een tijd van 23.06 voor Griekenland.
Onlangs was er ook al Grieks succes op het EK in Belgrado. Het Griekse artistieke zwemteam veroverde met hun vrije oefening voor het eerst een gouden medaille. Het Griekse team, dat bestaat uit acht zwemsters, behaalde een uitmuntende score van 270,1980. Daarmee eindigden ze met ruim 15,5 punten voorsprong op nummer twee Italië.
Griekenland introduceert AI-reisassistent
Wie deze zomer op vakantie is in Griekenland kan gebruik maken van de app mAIGreece. De nieuwe AI-reisassistent geeft bezoekers alle nodige informatie voor een aangenaam verblijf, belooft Toerismeminister Olga Kefalogianni. Mensen kunnen met mAiGreece chatten door hun (geschreven of gesproken) vragen in hun eigen taal in te dienen. De app ‘spreekt’ 31 talen: naast de 24 officiële talen van de EU zijn dat Albanees, Chinees, Japans, Turks, Hebreeuws, Arabisch en Koreaans.
mAiGreece geeft – op basis van GPS – informatie over bezienswaardigheden, musea, Blue Flag-stranden, ziekenhuizen en gezondheidscentra, politiebureaus en ambassades of consulaten in de buurt. Ook bevat het inhoud van visitgreece.gr.
Verder kan de app reizigers advies geven over wat ze moeten doen bij verlies van hun paspoort of portemonnee. Minister van Digitaal Bestuur, Dimitris Papastergiou, benadrukte dat de app ook beschikbaar is tijdens noodsituaties zoals bosbranden of overstromingen.
Via een functie die is gekoppeld aan de 112-hulplijn, kunnen gebruikers dan een sms met hun geografische locatie sturen naar het operatiecentrum van het Ministerie van Klimaatcrisis en Civiele Bescherming. De nieuwe AI-reisassistent mAiGreece is vanaf 10 juni te gebruiken. De app is gratis te downloaden via de App Store en Play Store.
Regalia van koning Otto te zien in Griekse parlement
De koninklijke versierselen van Otto, de Beierse prins die van 1832 tot 1862 koning van Griekenland was, zijn sinds gisteren te zien in het Griekse parlement.
De regalia, (kroon, scepter en zwaard) werden vorig jaar door het Ministerie van Cultuur gevonden in het voormalige koninklijke zomerpaleis in Tatoi. Cultuurminister Lina Mendoni zei toen dat ‘de eerste officiële insignes van de nieuwe Griekse staat toebehoren aan het Griekse volk en de natie’.
De stukken zijn gemaakt in opdracht van Otto’s vader, Lodewijk I van Beieren, maar werden door de jonge koning bij zijn kroning in 1832 niet gedragen omdat het schip dat ze naar Griekenland zou brengen vertraging opliep.
Otto werd na een volksopstand in oktober 1862 afgezet en keerde terug naar Beieren, waar hij vijf jaar later stierf. Toen de koning Griekenland gedwongen verliet, nam hij de regalia mee. In december 1959 werden ze teruggeven aan de toenmalige Griekse koning Pavlos, tijdens een speciale ceremonie in het huidige presidentiële paleis.
De kroon en scepter zijn gemaakt door de legendarische Franse goudsmeden Fossin et Fils en het zwaard door Manceaux en Fossin et Fils. De kroon werd ook gebruikt bij de begrafenissen van koning Pavlos in 1964 en zijn vrouw Frederica in 1981. De regalia van koning Otto zullen tot 2073 te zien zijn in de Eleftherios Venizelos-zaal van het Griekse parlement
jul
31
2024
jul
27
2024
jul
25
2024
CURSUS GRIEKSE VOLKSDANSEN
Tijdens je verblijf in Griekenland was je zeker al eens aanwezig op een dorpsfeest. De meeslepende muziek van een “Servikos” bracht je aan ’t dansen en de eerste aarzelende passen van een “Kalamatianos” vielen ook nog te doen, maar toen er een “Sirtaki” gedanst werd, moest je toekijken, want al klonk de muziek je zo bekend in de oren, de danspassen waren toch niet zo geschikt voor beginners!
De volksdans in Griekenland is nog levendig en ook de muziek straalt de gastvrijheid en de rijke cultuur van het land uit.
Ook dit jaar richt CHIRAPSIA, op algemene aanvraag, weer danscursussen in zodat je, door te dansen, je heimwee naar Griekenland een béétje vergeet. Een goede fysiek en wat ritmegevoel zijn wel noodzakelijk om de kwaliteit en het rendement van de cursus te behouden.
CURSUS VOOR BEGINNERS
DATA: de cursus start op dinsdag 1 OKTOBER 2024 om 19:00 uur
KOSTPRIJS voor 25 lessen: € 85 CHIRAPSIA-leden
CURSUS VOOR GEVORDERDEN
DATA: De cursus start op dinsdag 1 OKTOBER 2024 om 20:00 uur
KOSTPRIJS voor 25 lessen: € 135
CHIRAPSIA-leden

Deze cursussen worden gegeven door CHRISTEL HOEYKENS en MANUELA GALIATSOS die hun opleiding kregen van KALITSA PANTAZIS die gekend staat voor haar streven naar authentieke, traditionele Griekse danskunst. Christel en Manuela gaven ook de vorige jaren al zéér enthousiast les aan beginners en gevorderden.
Het is dan ook vanzelfsprekend dat deze lessen, ondanks de hoge eisen die gesteld worden aan je spiertjes, telkens weer overkomen als een verrijking voor lichaam en geest! Elke dans wordt stap na stap aangeleerd, voorzien van de nodige geschiedkundige informatie en gesitueerd in de streek van herkomst! Hoeft het nog gezegd dat deze lessen verlopen in een aangename en ontspannen sfeer?
MONADIKO

Uit deze danslessen is MONADIKO ontstaan, een groep enthousiaste dansers die in zelfgemaakte traditionele klederdracht optreedt op cultuurmarkten en Griekse sfeer brengt op al uw feesten.
Vraag gerust inlichtingen!
Heb jij ook zin, kom dan eens langs bij ons
OPEN-DEUR: dinsdag 1 OKTOBER 2024 om 20.00 uur.
BOEKENBERGLEI 279 Deurne
OPEN-DEUR: dinsdag 1 OKTOBER 2024 om 20.00 uur. BOEKENBERGLEI 279 Deurne
Volwassenen moeten wel de basiscursus volgen alvorens te kunnen deelnemen aan de oefenavonden van Monadiko.
Om aan de danslessen te kunnen deelnemen, moet men lid zijn van de vereniging.
INTERESSE? Lees dan vlug de praktische gegevens!!!
jul
24
2024
Voormiddag
Die zondag blies een harde lentewind ons samen naar het station van Berchem. Een groep van 25, een mooie mix van ouwe getrouwe en nieuwe dansende leden van onze vereniging, trof elkaar in de Panos. Na de welkomkoffie – fijn om elkaar weer terug te zien – stond onze stadsgids klaar. Hij dompelde ons op het stationsplein al meteen onder in een stukje geschiedenis van Antwerpen en vertelde over vroegere tijden toen er nog kazernes en forten waren.
Vervolgens wandelden we door één van de mooiste buurten van Antwerpen, de Zurenborgwijk met zijn vele fraaie gevels in Art Nouveau stijl. Onze gids had zoveel te vertellen over de architectuur, materialen en geschiedenis, we kwamen ogen en oren te kort.
.

Ook ‘t Groen Kwartier, vroeger bekend als het Militair Hospitaal, lag op onze tour. Stad Antwerpen maakte er een verkeersvrije woon-werkplek van met veel groene ruimte, waar het voor veel mensen (sociale mix) prettig wonen is. Veel aandacht voor de originele architectuur die bewaard is gebleven, zoals bijvoorbeeld de oorspronkelijke kapel die nu restaurant The Jane huisvest en het klooster wat nu het mooie hotel August is geworden. In oude pakhuizen zit nu PAKT, waar creatieve ondernemers hun intrek hebben genomen, restaurantjes en terrasjes zijn en natuurlijk bovenop de bekende daktuin.
Kortom, een heel verrassende en rijk gevulde wandeling met veel nieuwe indrukken! Zeker de moeite waard om nog eens naar terug te gaan.
Marjolein Niessen
Namiddag
Tram 15 brengt ons naar hartje Antwerpen om de innerlijke mens te versterken in De Griekse Taverne. Zo wordt de Antwerpse culturele uitstap alsnog met een Grieks sausje overgoten.
Na een deugddoende lunch die wordt afgesloten met de iconische woorden: “De rekening klopt” reppen we ons naar de nabij gelegen kathedraal waar gids Maria: “Min” op ons staat te wachten. Deze hippe dame, die al meerijdt op tram 7, zal ons zeer gepassioneerd overstelpen met verhalen waarin “Onze-Lieve-Vrouwetoren” de leading lady is. Ze zal ons wijzen op details die anders onze ongeoefende ogen zouden ontgaan. Ze zal ons meenemen in de geschiedenis en inwijden in de verborgen symbolen en mysteries van de kunstwerken.
Terwijl de toch wel felle wind onze kapsels herleidt tot gewoon maar haar, steekt ze van wal door te vertellen dat de lengteas van de kathedraal, net zoals die van alle kerken, naar het oosten is gericht. Daar waar de zon opkomt, is het licht en dat symboliseert het goede. Het westen, zonsondergang, is donker en vertegenwoordigt al wat slecht is. Met een vleugje humor en een tikkeltje ironie gaat ze verder. In het timpaan boven de hoofdingang zien we het laatste oordeel, afgebeeld als een soort stripverhaal zodat het ook begrepen kan worden door de ongeletterden. Een monnik met een doodshoofd op schoot herinnert ons eraan dat we allemaal zullen sterven ongeacht herkomst of positie. Een verdieping hoger worden onze daden gewogen om duidelijk te maken dat het leven niet geheel vrijblijvend is. We krijgen ook het alom bekende verhaal te horen van Quinten Matsijs, de smid die schilder werd uit liefde voor een vrouw.
Binnen bij het grafmonument van Isabella van Bourbon komen we te weten dat zij haar echtgenoot Karel de Stoute (uit het Frans: le Téméraire, wat eerder stoutmoedig, roekeloos betekent) een dochter schonk, Maria van Bourgondië. Dat dit zijn enige kind bleef ondanks zijn drie huwelijken doet vermoeden dat de hondjes aan de voeten van deze gisant (ligbeeld) en trouw symboliseren, er mogelijk onterecht liggen.

Wie Antwerpen zegt, zegt Rubens en we worden dan ook voorgesteld aan de vier werken van deze wereldberoemde schilder die zich in dit godshuis bevinden. Hierbij worden we attent gemaakt op vele interessante details van de schilderijen alsook die uit het leven van de meester zelf. Er wordt ons ook aangetoond hoe de stijl van Rubens evolueert door de jaren heen.
We komen er ook achter dat de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal oorspronkelijk een veel kleinere romaanse kerk was die pas later in verschillende stadia uitgroeide tot de gotische kruiskerk met gebogen gewelven die ze nu is. En dat van het oorspronkelijke interieur jammer genoeg weinig bewaard is gebleven omdat de calvinisten tijdens de Beeldenstorm in de 16de eeuw veel van de pracht en praal vernietigden. De kathedraal werd herhaaldelijk opnieuw ingericht wat de verschillende stijlen (gotiek, barok, neogotiek, …) verklaart en het allemaal zo bijzonder maakt.
Uiteraard staan er in een kathedraal, gewijd aan de moeder der moeders: Maria, beelden van deze heilige maagd. Gaande van het liefelijke, eenvoudige en onopvallende beeldje in de zijbeuk via de meer prestigieuze maar koelere sculptuur die wel eens mee mag met de processie, tot een exemplaar met een heuse garderobe waaronder een creatie van Ann Demeulemeester.
Er wordt ook gewezen op de gouden sterren aan het firmament van deze tempel van God die apparatuur verbergt om grote schilderijen en glasramen naar boven te hijsen. Glasramen die in tijden van oorlog werden verwijderd en bewaard op een veiligere plek. Glas in lood is duur en werd doorgaans geschonken voor bewezen diensten, het suggereert dat er ruimte voor verbetering was wat het aantal diensten betrof want vele ramen bleven gewoon wit.
De naturalistische preekstoel met barokke kuip blijkt uit eikenhout vervaardigd en komt van de St.- Bernardusadbij van Hemiksem waarvan ik vooral onthouden heb dat de vier dames die de voet vormen, elk een continent belichamen. Europa, Azië, Afrika en Amerika want van het bestaan van Oceanië had men destijds nog geen besef. Miss America zou zowaar Pocahontas kunnen zijn.
Tenslotte belanden we bij een groot gepolijst bronzen beeld van de omstreden kunstenaar Jan Fabre met de ondubbelzinnige titel “De man die het kruis draagt”. Dit beeldhouwwerk is een voorstelling van de atheïstische kunstenaar zelf die een vier meter hoog kruis op zijn handpalm balanceert. Het beeldhouwwerk nodigt uit om na te denken over de evenwichtsoefening die het leven is.
Hiermee zijn we aan het einde gekomen van het bezoek aan het grootste gotische bouwwerk van de lage landen. We nemen afscheid van de gids en van elkaar en gaan elk onze eigen weg, naar huis, nog iets eten of drinken, nog een wandelingetje, …
De massa informatie, wist-je-datjes, onthulde mysteries en eindeloze verhalen die Min ons heeft meegegeven tollen door mijn hoofd en diegene die de meeste indruk op mij hebben gemaakt heb ik hier neergeschreven. Maar er was meer, veel meer, … de rozenkrans van Morenoglas in de Coronakapel, de tijdelijke tentoonstelling van de Spaanse kunstenaar Enrique Marty, de twee orgels en negen biechtstoelen, de grote glas-in-lood ramen, het houtsnijwerk van de priesterstoelen, … en nog veel meer.
Het nodigt alleen maar uit om deel te nemen aan de volgende editie van deze jaarlijkse activiteit. Aan de afwezigen zou ik zeggen: “Ga een keer mee,” het zal je ongetwijfeld verrassen en je bekijkt heel bekende plekken en dingen plots met heel andere ogen en een heel ander gevoel. Gewoon doen.
Karin Vandeuren
jul
23
2024

ΟΙΚΟΝΟΝΟΜΟΥ ΧΡΗΣΤΟΣ (Ikononomou Christos)
ΠΕΣ ΤΗΣ (Zeg het haar)
Uitgeverij :
ΠΟΛΙΣ 2023 (POLIS 2023)
Καμιά φορά, όταν το φως χαμηλώνει και μεγαλώνουν οι σκιές, μου φαίνεται ότι κυκλοφορώ σ’ αυτούς τους δρόμους χρόνια και χρόνια ατέλειωτα, ολόκληρο αιώνα, ότι ξέρω πια κάθε δέντρο, κάθε λακκούβα, κάθε σπίτι, πηγαίνω πια με τα μάτια κλειστά, είμαι πια δρόμος κι εγώ, πότε άδειος πότε γεμάτος, πότε με φως πότε σκοτεινός, για να βρεις τον δρόμο πρέπει να γίνεις δρόμος, ναι, αλλά ο δρόμος είναι δρόμος αν δεν τον περπατήσεις, η λαμπάδα είναι λαμπάδα αν δεν ανάψει, το μαχαίρι είναι μαχαίρι αν δεν κόψει;
Πες της σ’ αγαπάω πολύ και δεν θα το ξανακάν.
Soms, wanneer het daglicht uitdooft en de duisternis opkomt, lijkt het net of ik die wegen jaar na jaar weer bewandel, een eeuwigheid lang; dat ik er elke boom, elke plas en elk huis ken; ik wandel er met de ogen dicht; ik word zelf de weg, soms verlaten soms vol drukte, soms verlicht en soms duister; als je de weg wil vinden moet je zelf de weg worden, maar de weg blijft de weg, ook als je hem niet bewandelt; de lamp blijft een lamp ook als ze niet brandt, het mes blijft een mes ook als je er niet mee snijdt.
Zeg haar dat ik van haar houd en dat ik het niet meer zal doen.
