aug
26
2024
De Griekse mannen in het kafeneío καφενείο.
Wanneer je op Kreta bent geweest zou je de indruk kunnen hebben dat de Griekse mannen voortdurend in het kafeneion (café) zitten. Ze gaan er inderdaad vaak naar toe, maar meestal voor een korte tijd.
Vaak drinken ze er alleen even een kopje Griekse koffie. De meesten blijven er niet lang, net lang genoeg om het laatste lokale nieuws te horen of om even de politiek te bespreken.
Ook voor het maken van een afspraak met de elektricien of de metselaar is men in het kafeneion aan het goede adres. Natuurlijk kunnen Griekse vrouwen ook naar het café gaan, maar het komt minder vaak voor. Zij horen de laatste nieuwtjes van hun man bij thuiskomst. Tegenwoordig zie je wel meer vrouwen in het kafeneion, maar het blijft toch een beetje een mannendomein.
Ongeveer 20 jaar geleden zag je in elk dorp, hoe klein het ook was, twee Griekse cafés in verschillende kleuren (blauw voor de conservatieve Nea Democratia en groen voor de socialistische Pasok).
De kleuren gaven de politieke voorkeur van de eigenaar van het café aan. Op deze manier werden politieke discussies of ruzies voorkomen. Nog steeds zijn er zulke cafés, maar je ziet ze wel minder, omdat de Grieken niet meer zo politiek betrokken zijn als in het verleden.
Bijdrage van Myrka Kersten
aug
26
2024
De naam ‘Zorba’ komt van het Griekse woord Ζορμπάς (Zorbas), wat een mannelijke naam is die ‘leef elke dag met passie’ betekent.
Alexis Zorba (Anthony Quinn) leert Basil (Alan Bates) alles over het leven, in deze verfilming van Nikos Kazantzakis’ roman, opgenomen rond Chania, aan de noordkust van Kreta. Het dorp is Kokkino Chorio, en het strand is Stavros Beach, op het Akrotiri schiereiland, ten oosten van de stad.
Zorba de Griek – is waarschijnlijk de bekendste film opgenomen in Griekenland en dateert alweer uit 1964. Kreta is het decor in Zorba de Griek al is er in bijna 50 jaar wel het één en ander veranderd op het Griekse eiland. Anthony Quinn, Alan Bates en Irene Papas spelen de hoofdrollen in Zorba de Griek.
Het tijdloze stuk ‘Zorba’s Dance’, beter bekend als ‘Zorba’ Ζορμπάς werd gecomponeerd door de Griekse componist Mikis Theodorakis.
Dit instrumentaal stuk werd beroemd toen het te zien was in de film Zorba the Greek uit 1964 , waarvoor Theodorakis de volledige soundtrack componeerde.
Zorba’s Dance is sterk beïnvloed door rebetiko, een stijl van urban music gespeeld door Griekse muzikanten met behulp van Turkse makam modes. De begeleidende dans, Sirtaki, werd speciaal voor de film gecreëerd en is sindsdien een bekende vorm van Griekse dans.
Mikis Theodorakis, het meest bekend om zijn soundtrack voor Zorba the Greek, was een man van vele kanten. Naast een gevierd componist was hij een verzetsstrijder tijdens de nazi-bezetting van Griekenland tijdens de Tweede Wereldoorlog en diende later als parlementslid.
Mikis Theodorakis was een belangrijke figuur in de oppositie tegen het militaire bewind in Griekenland van 1967 tot 1974. Ondanks dat hij te maken kreeg met censuur en op de zwarte lijst stond tijdens zijn artistieke topjaren, werd Theodorakis tot aan zijn dood vereerd als de bekendste levende componist van Griekenland.
De muziek van Zorba the Greek van Theodorakis wordt wereldwijd erkend als een symbool van vreugde en leven in het moment. Toch werd Theodorakis’ eigen leven gekenmerkt door tragedie en complexiteit, aangezien hij gevangenschap, marteling en ballingschap moest doorstaan vanwege zijn verzetsactiviteiten tijdens de Tweede Wereldoorlog, de Griekse Burgeroorlog en onder de militaire junta van de jaren 60 die zijn muziek verbood.
Zorba’s Dans, De Beroemde Sirtaki
Sirtaki, ook bekend als Zorba’s Dance , werd gechoreografeerd voor de film Zorba the Greek. In tegenstelling tot wat algemeen wordt aangenomen, is deze dans geen traditionele Griekse dans, maar een recente folkcreatie voor de film.
Het combineert de langzame en snelle ritmes van de Hasapiko-dans en bevat elementen van de traditionele Griekse dansen Syrtos en Pidikhtos. De dans, gechoreografeerd door Giorgos Provias , werd aangepast om de gebroken voet van acteur Anthony Quinn tijdens de opnames te compenseren, wat resulteerde in de karakteristieke slepende-glijdende stappen.
Bijdrage van Myrka Kersten
aug
26
2024
Deze Griekse uitvinding moet niet worden verward met de Frappuccino. De frappé (frape) werd in september 1957 in Thessaloniki uitgevonden door middel van experimenten door Dimitris Vakondios, een vertegenwoordiger van Nescafé van Nestlé Hellas, die een belangrijke ontdekking deed. Vakondios wilde zijn gewone Nescafé Classic hebben, maar hij kon geen heet water vinden, dus mengde hij de koffie met koud water in een shaker en schudde deze krachtig. Zonder rekening te houden met de schuimuitbarsting die deze actie zou veroorzaken, behaalde Vakondios twee resultaten: het eerste resultaat was de vlek op zijn pak; de tweede was de uitvinding van het schuimende brouwsel dat iets zou worden dat leek op de identiteitsfrisdrank van Griekenland. Geheel per ongeluk werd de Frappe geboren. Frappe nam zijn officiële naam over en werd rond 1979 de nationale koffiedrank van het moderne Griekenland.
Frappés behoren tot de meest populaire koffiesoorten in Griekenland en Cyprus en zijn een kenmerk geworden van de naoorlogse Griekse koffiecultuur in de open lucht, vooral tijdens de hete zomermaanden, maar hebben zich verspreid naar andere landen over de hele wereld. De Griekse Frappe is symbolisch en visueel verbonden met de gemakkelijke en zorgeloze zomer voor de Grieken. En een laatste detail: een echte Griek zou nooit proosten met koffie. Dus … bewaar je favoriete Στην υγειά μας of Γεια μας (Proost) voor je avonddrankje. De ingrediënten zijn eenvoudig: oploskoffie en water, suiker, melk en ijs en een rietje om van deze verfrissende slokjes te genieten.
Onze “nationale koffie” 🇬🇷 🌞 🇬🇷
Bijdrage van Alexandra Schinas
aug
25
2024
Na 12 “kerst”dagen, eindigt de kerstperiode en viert men traditioneel Driekoningen. Ondanks dat Driekoningen zelf niet gevierd wordt in Griekenland is het toch de derde meest gevierde Christelijke feestdag in Griekenland.
Op 6 januari wordt in Griekenland de doop van Jezus in de Jordaan gevierd. Dit feest heet Epifania of Theofánia (Godsverschijning) of yortí ton fóton (feest van de lichten). Het belangrijkste symbool van Epifanie is de ster van Bethlehem, als teken dat het Licht in de duisternis gekomen is. Epifanie verwijst naar de verschijning van God in de wereld. Jezus goddelijkheid wordt herdacht: de geboorte uit de Maagd Maria, het bezoek van de Wijzen uit het Oosten, en de doop van Jezus door Johannes de Doper.
De priester houdt de dag ervoor een zegeninggebed over het water. Dan bekruist de priester het water en zegent de mensen op hun voorhoofd met een in het water gedoopt bosje basilicum. In de loop van deze dag komen de kinderen voor de derde en laatste keer aan de deur kálanda zingen, nu over het licht en de zegening. De volgende dag worden ‘s ochtends de ochtenddienst en een liturgie gevierd. Vervolgens gaan de mensen met de icoon van Jezus’ doop in de Jordaan naar de rivier, het strand, de beek of de haven. De priester zegent het water en gooit er vervolgens, als symbool van de doop van Jezus, een kruis in. Hierna duiken verschillende durfals het koude water in om het kruis naar boven te halen en terug te brengen. De winnaar wordt geëerd. Op plaatsen waar het water te diep is heeft de priester het kruis aan een kettinkje gebonden en kan hij het direct weer naar boven halen..
Bron: Griekse gids
aug
19
2024
Lake Kournás ligt op een prachtige locatie tussen de meest westelijke hellingen van de Witte Bergen en de vruchtbare vlakte van Georgioupolis. Lake Kournás is relatief klein, met een maximale lengte van 1.087 m en een maximale breedte van 880 m.
Het beslaat een oppervlakte van 579.000 vierkante meter en is over het algemeen ondiep, met een diepte van 22,5 m op het diepste punt.
In de oudheid was het bekend onder de naam Koresia en er zou een tempel ter ere van Athena in het gebied hebben gestaan.
De huidige naam is waarschijnlijk afgeleid van een Arabisch woord voor meer, hoewel het ook een parafrase kan zijn van het Griekse woord krounos (bron). Lake Kournás is een opmerkelijke bestemming voor een middagwandeling of een dagtocht, en het ontspannende, prachtige landschap is ideaal voor natuurliefhebbers.
Het wordt gevoed door twee fonteinen, waarvan er maar één, Mati, zichtbaar is tijdens de zomermaanden wanneer het water zich terugtrekt. Het is ontstaan door het vasthouden van het grondwater dat afkomstig is van de White Mountains dankzij de poreuze rotsen aan de zuidoostkant en het bestaan van een natuurlijke kom.
Lake Kournás is een belangrijk onderdeel van het Griekse ecosysteem, omdat het de thuisbasis is van talloze zeldzame flora- en faunasoorten. Dit is een van de redenen waarom het is uitgeroepen tot beschermd gebied van het Natura 2000-netwerk. Omringd door weelderige vegetatie met zeldzame planten en bomen, biedt het onderdak aan dieren zoals palingen, zilverslakken, zoetwaterslijmvissen en zelfs goudvissen.
Tegelijkertijd zijn er veel reptielen en een zeldzame soort tweekleurige schildpad met vlekken op zijn schild. Als belangrijke tussenstop voor trekvogels is het, samen met de monding van de rivier Almyros, de natuurlijke habitat van meer dan 130 vogelsoorten.
Je kan er meerkoeten, eenden, reigers en aalscholvers tegenkomen. De donkere kleur van het meer wordt veroorzaakt door het zeewier op de bodem.
Lake Kournás is een favoriete bestemming voor zowel de lokale bevolking als toeristen. Het is de ideale locatie voor een ontspannende wandeling, aangezien het azuurblauwe water in de zomer terugtrekt en kleine stranden vormt met wit zand. Aan de ene kant serveren cafetaria’s en tavernes traditionele Kretenzische gerechten, terwijl ze een opmerkelijk uitzicht bieden.
Naast zwemmen, zijn er waterfietsen te huur. Het perfecte moment hiervoor is in de middag, wanneer het water prachtige tinten aanneemt.
Mythen en legendes
Er zijn veel legendes verbonden aan de vorming van dit meer. De populairste vertelt over een jonge vrouw die haar vader hierheen had vergezeld toen hij op het land werkte. Plotseling vervuld van lust bij het zien van haar betoverende schoonheid, probeerde haar vader haar te verleiden, en het wanhopige meisje wenste dat de aarde zou zinken en dat er een meer zou verschijnen zodat ze kon ontsnappen. Haar wens werd vervuld, en ze werd een fee.
Naar verluidt kunnen de lokale bewoners haar soms nog steeds zien, zittend op een rots in het midden van het meer. Volgens een ander verhaal leidden de inwoners van het gebied een zondig leven. In zijn woede besloot God hen te straffen met een stortbui die enkele dagen aanhield. Na deze zondvloed werd het dorp verwoest en verscheen er een meer in de plaats. De enige overlevende was de dochter van de priester, die nog steeds haar haar kamt op een rots in het maanlicht.
Een ander oud verhaal zei dat het meer geen bodem had; dit was echter slechts een mythe aangezien de diepte 22,5 meter is. Er is zelfs een theorie dat er vreemde elektromagnetische velden in het meer aanwezig zijn, die je kunt voelen als je dicht bij de oevers komt.
Bijdrage:Myrka Kersten
aug
19
2024
Mede vanwege de hoge temperatuur worden hier mensen binnen 24 uur begraven. Er worden daarom ook geen rouwkaarten verstuurt, maar worden rouwbrieven opgehangen op elektriciteitspalen, bomen en/of uithangborden om dus kenbaar te maken dat de persoon overleden is.
Dit is meestal in A4 formaat met een foto van de overledene, het tijdstip van de kerkdienst en de begrafenis, en de namen van de familieleden.In kleine dorpjes wordt ook nog de kerkklok geluid op een dusdanige manier dat iedereen weet dat er een persoon overleden is.
De overleden persoon wordt thuis opgebaard waarbij men de deksel van de kist voor de deur van het huis zet, met daaromheen grote bloemenkransen op statieven. Er wordt een wake bij de overledene gehouden en iedereen die dan afscheid wil komen nemen, kan dat doen. Bij dit afscheid nemen worden er bloemen in de kist gelegd.
De dag erna gaat met naar de kerk waar men nogmaals afscheid kan nemen van de overleden persoon en men doet dit doorgaans door een kus op het voorhoofd te plaatsen.
Na de kerkdienst gaat men naar de begraafplaats en wordt de persoon min of meer begraven. Omdat de grond nogal hard is, heeft men niet echt een kuil gegraven, maar heeft men reeks gemaakte betonnen graven. Deze worden afgedekt met marmer en daar wordt de kist dan ingezet. De bloemenkransen die eerder voor de deur van het huis hebben gestaan, worden nu bij de ingang van het kerkhof neergezet.
De kist wordt vaak niet helemaal afgesloten of zelfs een stukje open gelaten. Dit heeft te maken met het huren van het graf. Heeft men namelijk geen eigen graf gekocht, of verkregen via de familie, dan huurt men een graf en dit wordt na ongeveer drie jaar weer leeg gehaald. De botten worden dan schoon gemaakt en bijgezet in een knekelhuisje op de begraafplaats zelf.
Op de graven vindt men vaak een kleine iconostasis, een gedenkteken met een foto en een kaarsje.
Bijdrage door Myrka Kersten
aug
19
2024
Je hebt ze misschien wel eens zien liggen, het typisch Kretenzische mes met foto’s van dansers.Het blijft voor mij dan ook bijzonder om te zien, dat de messen met de afbeelding van mijn vader, anno 2024 nog steeds te koop zijn.
Mijn vader, Paraskevas Menioudakis (Παρασκευάς Μενιουδάκης) werd geboren op 5 februari 1934 in het dorp Kato Valsamonero in de gemeente Nikiforos Fokas, in de prefectuur Rethymnon.
Hij begon vanaf zijn veertiende te ‘flirten’ met dans. Hij was lang, bescheiden, waardig en had een typisch mannelijk postuur, een ideaal lichaamstype voor een danser.
Paraskevas danste met de groep van de Griekse Hoge School van Rethymno, maar ook wanneer hem gevraagd werd danste hij ook met de legendarische dansgroep van de Historische en Folklore Vereniging van Rethymno (ILER).
Hij danste in 1969 ook als hoofddanser van de Pankriti Vrakoforos Club in de film ‘The Fairy and the Boy’, naast Aliki Vougiouklakis en Dimitris Papamichail, wat zijn faam als danser bewijst.
Zijn passie om elk aspect van de Kretenzische traditionele dans aan te bieden, brengt hij tot uitdrukking door te dienen als vice-president van de Muziek- en Dansvereniging, ‘Stavraetii tis Crete’ in Rethymno.
In 1983 besloot hij de danskunst te onderwijzen in de Govatzidaki-straat en deed dit met groot succes gedurende drie jaar tot 1986. De sociale acceptatie en waardering die hij kreeg van zijn dorpsgenoten bleek ook uit zijn verheffing tot president van zijn gemeenschap van zijn dorp (van 1986-1991). Hij stopte met het lesgeven in dans en pakte de problemen van zijn dorp aan.
Zijn bijdrage aan de Griekse volkscultuur, waar de kunst van de traditionele dans deel van uitmaakt, was enorm.
In het pantheon van de grote dansers van Kreta heeft Paraskevas met zijn zwaard een van de eerste posities veroverd.
De vroegtijdige dood van de ‘adelaar van Kato Valsamoneros’ op 18 december 1991 was een groot verlies voor de Kretenzische traditionele dans.
Bijdrage door Myrka Kersten
aug
19
2024
Voor degenen die voor de eerste keer naar Kreta gaan..
Toeristenbelasting (klimaatbelasting) op Kreta.
Afhankelijk van het aantal sterren van de accommodatie waar je verblijft, betaal je ook belasting.
Hoe hoger het aantal sterren van uw accommodatie, hoe meer belasting je betaalt.
Zo is de belasting voor een verblijf in een één tot twee sterren hotel/appartement/studio 1,50 euro per kamer/per nacht en in een drie sterren hotel/appartement/studio 3,00 euro per kamer/per nacht.
Ga je voor luxe en verblijf je in een vier sterren hotel, dan loopt dit bedrag op tot 7,00 euro per kamer per nacht en de absolute hoofdprijs betaal je voor een verblijf in een 5 sterren hotel.
Daar betaal je 10,00 euro per kamer per nacht.
Dit betaal je in de periode van maart tot en met oktober. Buiten deze reisperiode om gelden nog de oude belasting tarieven.
Bijdrage door Myrka Kersten
aug
19
2024
De Griekse doop in de christelijk-orthodoxe kerk is een belangrijke gebeurtenis in het leven van elk gezin. De Griekse cultuur zit vol met verschillende tradities. Elke regio in Griekenland heeft zijn eigen tradities die het uniek onderscheiden van de rest van het land.
Voor de doop moet de peetvader een orthodoxe christen zijn en het volgende meenemen naar de kerk:
een kleine witte handdoek (die de priester en de peetvader zullen gebruiken om hun handen af te vegen na de doop).
een grote witte doek (om een baby in te wikkelen).
een grote witte handdoek.
een set ondergoed voor de doop – om het kind direct aan te kleden na onderdompeling in water en doop. In de orthodoxie worden deze kledingstukken als heilig beschouwd en moeten ze op een veilige plaats worden bewaard.
Al het bovenstaande wordt Ladopana-Set voor de doop genoemd en de set bestaat uit 6 onderdelen.
een klein flesje olijfolie (dat de priester in het water doet).
een zeepje (waar de priester en de peetvader hun handen na de doop kunnen wassen)
drie witte kaarsen.
een grote kaars en twee kleinere
geschikte kleding voor dopen, schoenen en sokken.
Het gouden kruis op de ketting voor de baby (die de baby na de doop zal dragen).
Doopdoos om alles hierboven naar de kerk over te brengen.
Doopdag is een van de belangrijkste dagen in het leven van elke orthodoxe christen.
De doop begint door een kind van de ouders aan een peetvader te geven bij de deur van de kerk. Vervolgens lopen de priester, ouders en peetvader naar het voorste deel van de kerk, waar een vrouw (meestal een grootmoeder) de baby meeneemt om te verstoppen en de baby`s kleren uittrekt en de baby in een grote witte handdoek wikkelt.
De priester zegent het water en voegt er de olie aan toe die de peetvader heeft meegebracht. Vervolgens neemt hij het kind en wrijft het in met olie en water. Vervolgens wordt de baby drie keer in het water gedompeld, wat symbool staat voor de drie dagen die Jezus Christus in het graf doorbracht. Tijdens het dopen, spreekt de priester de naam van het kind uit, samen met de naam van de Drie-eenheid, Vader, Zoon en Heilige Geest.
De priester haalt vervolgens een kind uit het water en geeft het aan de peetvader, die een wit doek en een handdoek vasthoudt. Vervolgens knipt de priester drie keer het haar van het kind en legt het in het water. De priester zegent ook de kleren van het kind en vervolgens kleedt de grootmoeder het kind aan in een gedoopt pak. Daarna doet de priester een gouden kruis en een ketting om de baby en de peetvader neemt de baby en brandt een grote kaars en kleine kaarsen.
Wanneer de ceremonie voorbij is, kussen de ouders de hand van de peter en ontvangen de baby, die op dat moment de orthodoxie is binnengegaan, en op deze manier bedanken ze de peter die op dat moment bij hun kind was, en alle familieleden en vrienden wensen hen “Na sas zisi”, wat “leven voor hem/haar” betekent, of “in leven en wel”.
Bij de uitgang van de kerk worden snoepjes, koekjes of kleine cakejes aangeboden.
Na de ceremonie wordt er thuis of in het restaurant gevierd. Deze viering kan variëren van een heel klein feestje met alleen wat koekjes en koffie tot een groot feest met veel eten en muziek.
Drie dagen na de doop mag de baby niet meer gewassen worden. Na deze drie dagen nemen ouders in mijn regio alle kleren, handdoeken en doeken mee en wassen ze in de zee. Water na de doopceremonie moet gebruikt worden voor bloemen, of in mijn regio gooien ouders het in de zee. Drie weken na de doop moeten ouders de baby gekleed in een gedoopt pak meenemen naar de liturgie voor de Heilige Communieceremonie.
Bijdrage door Myrka Kersten
aug
19
2024
