Mede vanwege de hoge temperatuur worden hier mensen binnen 24 uur begraven. Er worden daarom ook geen rouwkaarten verstuurt, maar worden rouwbrieven opgehangen op elektriciteitspalen, bomen en/of uithangborden om dus kenbaar te maken dat de persoon overleden is.

Dit is meestal in A4 formaat met een foto van de overledene, het tijdstip van de kerkdienst en de begrafenis, en de namen van de familieleden.In kleine dorpjes wordt ook nog de kerkklok geluid op een dusdanige manier dat iedereen weet dat er een persoon overleden is.

De overleden persoon wordt thuis opgebaard waarbij men de deksel van de kist voor de deur van het huis zet, met daaromheen grote bloemenkransen op statieven. Er wordt een wake bij de overledene gehouden en iedereen die dan afscheid wil komen nemen, kan dat doen. Bij dit afscheid nemen worden er bloemen in de kist gelegd.

De dag erna gaat met naar de kerk waar men nogmaals afscheid kan nemen van de overleden persoon en men doet dit doorgaans door een kus op het voorhoofd te plaatsen.

Na de kerkdienst gaat men naar de begraafplaats en wordt de persoon min of meer begraven. Omdat de grond nogal hard is, heeft men niet echt een kuil gegraven, maar heeft men reeks gemaakte betonnen graven. Deze worden afgedekt met marmer en daar wordt de kist dan ingezet. De bloemenkransen die eerder voor de deur van het huis hebben gestaan, worden nu bij de ingang van het kerkhof neergezet.

De kist wordt vaak niet helemaal afgesloten of zelfs een stukje open gelaten. Dit heeft te maken met het huren van het graf. Heeft men namelijk geen eigen graf gekocht, of verkregen via de familie, dan huurt men een graf en dit wordt na ongeveer drie jaar weer leeg gehaald. De botten worden dan schoon gemaakt en bijgezet in een knekelhuisje op de begraafplaats zelf.

Op de graven vindt men vaak een kleine iconostasis, een gedenkteken met een foto en een kaarsje.