25 maart – Griekse Onafhankelijkheidsdag
Op 25 maart viert het Griekse volk over de hele wereld de Griekse onafhankelijkheid.
Dit jaar (2022) is het 201 jaar geleden dat Griekse onafhankelijkheid werd uitgeroepen.

Van 1453 tot 1821 stond Griekenland onder Ottomaanse (Turkse) heerschappij. Ondanks bijna 400 jaar bezetting bleef de Griekse identiteit sterk, grotendeels te danken aan de invloed van de machtige Grieks-orthodoxe kerk. De Grieken waren echter onderdanen van het Ottomaanse rijk, zonder onafhankelijke politieke macht. Door de eeuwen heen werden veel opstanden tegen de onderdrukkende heerschappij overwonnen door het Ottomaanse rijk.

De Griekse Onafhankelijkheidsoorlog
Op 21 maart 1821 begonnen de Griekse rebellen met het beleg van Kalavryta , waardoor het de eerste Griekse stad werd die werd bevrijd van de Ottomanen, waarmee het begin van de Griekse Onafhankelijkheidsoorlog werd aangekondigd.

Op 25 maart 1821 riep de bisschop Germanos van Patras de Grieken op om opnieuw in opstand te komen tegen de Ottomanen. De Onafhankelijkheidsoorlog werd fel uitgevochten onder het motto ‘Vrijheid of Dood’ . Deze keer zouden de Griekse vrijheidsstrijders niet worden verslagen.

De strijd woedde jarenlang door het vasteland van Griekenland, totdat een kleine regio werd teruggewonnen. De vrijheidsstrijders stonden bekend als klephts, en tienduizenden gaven hun leven in de oorlog. De Franse Revolutie verzwakte zowel het Ottomaanse rijk als het Europese bewustzijn voor de benarde situatie van de Grieken. Velen sloten zich aan bij de strijd, zowel in de geest als in hun steunbetuigingen, en door daadwerkelijk de wapens te dragen met de Grieken. De dichter Lord Byron ging vechten en verloor zijn leven in Griekenland, net als veel aanhangers uit Europa en Amerika.

In 1832 werd het eerste officiële internationale verdrag afgekondigd, waarbij centraal Griekenland werd erkend als onafhankelijk Grieks bestuur. In de loop van de volgende eeuw werden door oorlogen en diplomatieke overeenkomsten het vasteland van Griekenland en haar eilanden een voor een heroverd, totdat Griekenland, zoals we dat nu kennen, onder één regel viel. De laatste regio die terugkeerde naar de Griekse overheersing waren de Dodekanesos-eilanden, na het einde van de Tweede Wereldoorlog.

25 Maart, de dag waarop bisschop Germanos van Patras de vlag verhief en de strijd verklaarde is ook een van de heiligste dagen van de Grieks-orthodoxe religie. Dit is de dag van de Annunciatie (Maria boodschap), waarop de aartsengel Gabriël Maria vertelde dat ze de Zoon van God zou baren. De dag wordt in heel Griekenland gevierd als een dag van onafhankelijkheid en ook als een belangrijke religieuze feestdag.

Vieringen van de onafhankelijkheidsdag

Door het hele land vullen zowel wereldlijke als religieuze vieringen de straten, kerken en huizen. Athene organiseert een enorme parade op Onafhankelijkheidsdag, net als veel steden en dorpen. Straten zijn geblokkeerd en militaire bands, hoogwaardigheidsbekleders en menigten toeschouwers vullen ze tot hun volle capaciteit. Reizen en werken in de grote steden komen op 25 maart tot stilstand. Marcherende bands in traditionele Griekse militaire uniformen en felgekostumeerde Griekse dansers trekken door de straten terwijl verkopers drankjes en desserts verkopen aan de vlaggen-wapperende menigte. De kerken zijn gevuld met aanbidders van de Aankondigingsdag en kleinere optochten ter ere van het Feest van de Aankondiging.

Mensen vieren ook privé in hun huis. Kinderen zijn gekleed in nieuwe kleren, en het huis is schoongemaakt en sprankelend.Feesten en familiebijeenkomsten worden gehouden ter ere van zowel seculiere als religieuze evenementen.

Griekse Onafhankelijkheidsdag wordt ook in andere landen gevierd. Elk jaar roept de president van de Verenigde Staten op 25 maart een nationale feestdag uit voor de Griekse en Amerikaanse democratie. Steden met een grote Griekse bevolking over de hele wereld houden optochten ter ere van Onafhankelijkheidsdag, Griekse tradities en gebruiken.